Σύμβουλος υφυπουργού θύμα νευρικής ανορεξίας
«Με λένε Στέλα (με ένα λάμδα), μικρή με φώναζαν Σταλίτσα και αυτή είναι η ιστορία. Είμαι 29 χρονών και τα τελευταία 13 χρόνια της ζωής μου πάσχω από νευρική ανορεξία».
Έτσι, ξεκινάει το βιβλίο της Στέλας Λέτσιου, συμβούλου του υφυπουργού Υγείας, Μάρκου Μπόλαρη, που δίνει την δική της μάχη απέναντι στην μάστιγα της εποχής: την νευρική ανορεξία.
Η ιστορία της συγκλονίζει, παρόλο που είναι δυστυχώς, παρόμοια με χιλιάδων άλλων κοριτσιών και αγοριών, που αντιμετωπίζουν αυτό το πρόβλημα.
«Όταν έρχεται εκείνη η δύσκολη ώρα του φαγητού δεν είμαι εγώ. Πονάω!», γράφει στο βιβλίο της «Anorexia Nervosa».
Η Στέλα είναι πτυχιούχος του Τμήματος Βαλκανικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, κάτοχος δύο μεταπτυχιακών τίτλων στην Πολιτική Επιστήμη και την Κοινωνική και Ιστορική Ανθρωπολογία, υποψήφια διδάκτωρ οικονομικών και πολιτικών σπουδών και μιλάει εννιά γλώσσες. Ωστόσο, δεν έχει λόγια να μοιραστεί αυτά που νιώθει και που περνάει τα τελευταία 13 χρόνια, για αυτό τα αποτυπώνει στο χαρτί, για να τα μοιραστεί, αλλά και για να βοηθήσει ανθρώπους με το ίδιο πρόβλημα.
«Η νευρική ανορεξία καταργεί ακόμα και το πιο πρωτόγονο ένστικτο της επιβίωσης. Αναστρέφει τον ορθολογισμό, στρεβλώνει απόλυτα την πραγματικότητα. Ο καθρέφτης είναι ανεστραμμένος», αναφέρει στο βιβλίο της, προσπαθώντας να ταρακουνήσει τις κοπέλες που αναζητούν τον δικό τους καθαρτήριο πάνω από τις λεκάνες τουαλέτας, παρατηρώντας το αποσκελετωμένο κορμάκι τους στον καθρέφτη.
Με ανατριχιαστικό τρόπο η Στέλα περιγράφει την κατάσταση που επικρατούσε στο σπίτι της. «Η κατάσταση δεν ήταν καθόλου ήρεμη. Είχα αρχίσει να ξεσπώ βίαια πάνω στον Δημήτρη, τον άνθρωπο που αγαπώ πάνω από όλους και από όλα. Τον χτυπούσα με όλη μου την δύναμη, σαν να έφταιγε αυτός για όλα όσα περνούσα. Όταν έρχεται εκείνη η δύσκολη ώρα του φαγητού δεν είμαι εγώ. Πονάω!», γράφει.
Η Στέλα μιλάει για τον σύζυγο της και υποφέρει, αφού δεν είναι πια μαζί. Εδώ και περίπου ένα χρόνο ζουν χώρια, όμως καταλαβαίνει το «γιατί»: «Αρκετά μου στάθηκε. Άλλα έχει τελειώσει. Σε αυτές τις περιπτώσεις καλά κάνει και ο άλλος να φτιάξει και την ζωή του, γιατί δεν ξέρω εγώ πότε θα μπορέσω να σταθώ στα πόδια μου», λέει.
Παρόλο που χώρισε και άλλαξε πόλη, οι άσχημες αναμνήσεις είναι βαθιά χαραγμένες στο μυαλό της. «Όταν περνάει η «μπόρα» και ηρεμώ, τρελαίνομαι για αυτά που έκανα. Συνήθως βρίσκω τον Δημήτρη να βρίσκεται στο πάτωμα, χτυπημένος δίπλα σε κάποιο σπασμένο πιάτο ή ποτήρι», είχε γράψει στο βιβλίο της.
«Σήμερα ζυγίζω 45 κιλά, αλλά η δύναμη μου την ώρα του φαγητού ξεπερνάει κάθε φαντασία», προσθέτει.
Το βιβλίο αυτό η κ. Λέτσιου το είχε γράψει πριν δυο χρόνια. Σήμερα παλεύει ακόμα με την ασθένεια της, ενώ ετοιμάζει ένα δεύτερο βιβλίο. «Δεν φαίνεται να είμαι άρρωστη πια. Δεν το έχω ξεπεράσει, αλλά είμαι σε πολύ καλό στάδιο. Φυσικά έχω υποστήριξη από τους γιατρούς… Η μαμά μου και ο μπαμπάς μου είναι δίπλα μου»,
http://www.stifora.gr/article.php?id=44235
